Distributieborden voor sluizencomplex

Aardrijkskundevraag: welke Nederlandse stad vormt de waterverbinding tussen de havens van Amsterdam en Rotterdam? Antwoord: Nieuwegein. Daar in de gemeente Utrecht ligt de Prinses Beatrix-sluis, het belangrijkste knooppunt tussen beide havens. Tweede vraag: hoe krijgt u een sluisdeur van een half miljoen kilogram in beweging? Met dertig lopende meter aan distributieborden.

De Prinses Beatrix-sluis overbrugt het verschil in hoogte tussen het Amsterdam- Rijnkanaal en het Lekkanaal. Elk dag passeren er zo’n 125 vrachtschepen. En dat vrachtverkeer neemt toe in aantal én omvang. Daarom worden de twee bestaande sluiskolken verbreed en krijgen ze het gezelschap van een derde kolk.

“Aan ons om de distributieborden voor het sluizencomplex te maken. In opdracht van Agidens”, vertelt Alejandro. “Zowel ter vervanging van de bestaande installaties, als voor de nieuw te bouwen kolk. Alle vermogens boven 1000A, de motor control centres (MCC), de power control centres (PCC)… Kortom: de hoofdrolspelers in de stroomverdeling.”

Drivekasten

“Onze distributieborden verdelen het vermogen verder door in de sluizen. Naar de drivekasten, bijvoorbeeld. Die staan in voor de snelheidsregeling van de sluisdeuren, echte zwaargewichten. De nieuwe sluiskolk telt bijvoorbeeld vier deuren van elk 500.000 kilo. Daarom die grote vermogens.”

“Die grote vermogens waren één deel van de complexiteit. De verschillende lastenboeken en de normeringen van de Nederlandse waterwegen waren een tweede factor. Want die instantie legt specifieke eisen op aan elektrische installaties. Allemaal nieuw voor ons – in het begin hoorde ik het in Utrecht donderen (lacht). Dus daar hebben we ons serieus moeten in verdiepen.”

“Ook de grootteorde was een uitdaging. Het ging om veel distributieborden. Heel veel: voor de drie sluizen een totaal van dertig lopende meter. Eén van de grotere projecten die ik dit jaar begeleidde.” Om u een idee te geven: dat is even lang als een basketbalveld. En om dat meteen in perspectief te plaatsen: de nieuwe sluis is 270 meter lang, 25 breed en zes diep.

Geen zee van ruimte

“Ondanks die afmetingen, hadden we geen zeeën van ruimte op de distributieborden. Want de opdrachtgever wou op elk vertrek een overspanningsbeveiliging. Dat is ongewoon. Dat betekent dat we de lay-out van de distributieborden helemaal anders moesten bekijken.”

“De levering vond plaats in verschillende fases, naargelang de bouw van de sluizen opschoot. Net toen we dachten dat alles rond was, was er op de werf een onvoorziene omstandigheid. Bleek dat er een overijverige technieker een HVAC-koker had voorzien op de plaats waar onze distributieborden kwamen. Dus moesten we snel iets bedenken. We pakten uiteindelijk een cel uit een bord en koppelden die op een andere plaats bij. Dat klinkt simpel, maar dat is het zeker niet”, besluit Alejandro. “Het belangrijkste was dat we het snel konden oplossen, zodat de rest van de werken konden doorgaan.”